Ik vind dit zo’n interessante zaak, in principe ben ik het eens met het zelfbeschikkingsrecht: mijn lichaam is van mij, ik mag zelf beslissen wat ik daar mee doe. Ook als dat andere mensen ongelukkig maakt. In hoeverre moet je mensen beschermen tegen het maken van domme keuzes waar ze misschien spijt van krijgen? De mensen die dit middel gebruikt hebben en heel blij zijn met het resultaat kunnen natuurlijk niet meer met een spandoek over straat om voor de verkoper op te komen.
Ik denk dat het grootste risico is dat iemand aangepraat of overtuigd wordt om dit middel te nemen (en dat risico wordt groter naarmate de kwaliteit van de zorg slechter wordt). Moeten we het daarom verbieden voor iedereen? Ik zou zelf namelijk graag de keuze willen hebben wanneer ik klaar ben met dit leven.
Ik denk dat mensen eerder voor de trein gaan liggen dan dat ze een illegaal circuit in duiken om aan zo’n middel te komen. Als je het legaliseert en via de overheid verkoopt blijf je het risico houden dat mensen beinvloed kunnen worden om zo’n middel te nemen (bijv verstandelijk gehandicapte van wie de verzorgers de zorg niet meer aankunnen, iemand in die in psychische crisis verkeert die misschien ook anders geholpen had kunnen worden, etc). Ik worstel met het idee dat ik zelf graag hierin vrije keuze zou willen hebben, maar we moeten ook de kwetsbaren in onze samenleving beschermen.
Verkoper zelfdodingsmiddel voor rechter: 'Moeten zelf kunnen beslissen' (nos.nl) Dutch